zondag 12 september 2010

Persoonlijk en zakelijk

Voor ik begon met schrijven zat ik nog even na te denken: eerst persoonlijk of eerst zakelijk? Nou ja, waar het hart vol van is ... Gisteren was BB de eerste, maar ze zat er pas hooguit een kwartiertje, net één bus eerder dan ik. Het was deze keer geen onderdeel van toneelspel, maar ik kreeg wel weer drie zoenen en nadat ik van een pilsje voorzien was kon ze het natuurlijk niet laten over het mailtje van Anneke te beginnen. Ze lachte er wel bij moet ik zeggen. "Zo, ik ben dus een opvolgster?" In zo'n situatie ben ik niet buitengewoon ad rem. Dus met wat lichaamstaal probeerde ik iets uit te drukken van: ja, kijk, ik kan het ook niet helpen dat ze ze zulke dingen schrijft. (Als je dit leest, Anneke: no hard feelings!) BB zat niet verlegen om een reactie: "Enne ... eh ... die persoonlijke dingen die je haar schrijft kunnen in dit tête à tête ook niet openbaar gemaakt worden? Ik kan het helemaal mis hebben, maar had dat toevallig iets met mij te maken?" Ik kon me van de domme houden, maar daar zou ze niet in trappen.en als we gingen samenwerken, moest ik niet beginnen met smoesjes verzinnen. "Dat heb je niet mis", zei ik dus. "Ik heb haar geschreven dat ik je erg aardig vond." Dat is de ingekorte versie van wat ik zei. Dit is niet de plek om mijn complete gevoelsleven te openbaren. Ik volsta dus met de opmerking dat ze niet onaangenaam getroffen was door wat ik zei. We hebben ook afgesproken dat we voor mondeling overleg niet elke keer naar een horecagelegenheid hoefden uit te wijken, maar gewoon bij een van ons thuis konden samenkomen. We wonen op fietsafstand van elkaar en er is een redelijke verbinding via het openbaar vervoer. We wisselden ook vaste en mobiele telefoonnummers uit, voor eventueel spoedoverleg.

Voorlopig zit spoedoverleg er niet in, want we verwachten geen van beiden op korte termijn iets spectaculairs te ontdekken. BB gaf me haar gebruikersnaam en wachtwoord waarmee ze op het werk inlogt. Je kunt ook van buiten het werk, bijvoorbeeld van huis uit, op ons intranet inloggen. "OK", zei ik, "ik ben intussen kind aan huis in internet cafés. Ik ga wel op zoek naar zijn afspraken."
"Dat hoeft helemaal niet. Dat had ik je al eerder willen zeggen. Je kunt toch gewoon gewoon thuis via een proxyserver internetten?"
Ik ben echt geen digibeet, maar ik weet ook niet alles. BB legde het uit. Waar het op neer komt is dat je in de praktijk kunt internetten zonder dat anderen achter je IP-adres en mogelijk andere persoonlijke gegevens kunnen komen. Wil je precies weten hoe het werkt dan googel je maar even. Hoe dan ook, het was weer een zorg minder en ik hoef van werk naar huis geen omweg meer te maken.

Ik heb weer wat te doen de komende week.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten