Nog een foto

Je moet je natuurlijk niet indenken dat het complete personeel van het bedrijf op één locatie zou zitten, want dat zou 's middags dringen worden in de kantine, die hier overigens wordt aangeduid als 'bedrijfsrestaurant'. 'Kantine' zal wat te volks klinken. Als het zo uitkomt eet ik er wel eens warm en ik moet eerlijk toegeven dat de prijs-kwaliteitsverhouding in het algemeen best redelijk is. Al die verschillende locaties, over het land verspreid, maken mijn naspeuringen niet eenvoudiger. Ik kom een enkele keer wel eens op zo'n andere locatie, maar dat is puur zakelijk en uiteraard heb ik ook daar niet veel vrienden gemaakt. Ik heb vast één les geleerd: eerst tot tien tellen als ik weer eens de neiging krijg een kritische opmerking te plaatsen.

Het zou een stuk schelen als ik hackerscapaciteiten had. Ik heb die film 'Mannen die vrouwen haten' gezien. Ik ben redelijk bedreven in het omgaan met computers, maar als ik zie wat die Lisbeth in die film presteert! Als ik die kennis zou hebben, zou dat hele netwerk binnen een week zijn uitgeschakeld en zouden alle betrokkenen bij de rechter-commissaris zijn voorgeleid. Maar goed, die hackerscapaciteiten heb ik dus niet. Ik moet het gewoon doen met organogrammen en zoiets simpels als de interne telefoonlijst. In die lijst staat niet iedereen gewoon op naam, er zijn ook overzichten per locatie en dan weer verder uitgesplitst naar afdelingen en zo. We hebben ook iets wat bibliotheek genoemd wordt. Daar kun je bijvoorbeeld alle landelijke dagbladen doorlezen. Daar hebben ze ook diverse jaargangen van het huisblad waar ik het al eerder over had. Het is daar maar zelden druk, dus ik kon ongezien aan het doorbladeren slaan, op zoek naar nog een foto. In een nummer van bijna drie jaar geleden kwam ik de oudste van de twee whiskydrinkers tegen. Hij werd geïnterviewd - als je dat zo noemen mag, het is natuurlijk gewoon pr - over zijn functie en het grote belang ervan. Je zou er de tranen van in je ogen krijgen als je niet beter wist. Het verbaasde mij niet dat hij op dezelfde locatie werkt als de jongste. Wat mij toch min of meer verbaasde was zijn plaats in de organisatie. Die is bepaald niet erg ver van de echte top verwijderd.

Op een gegeven moment zag ik toch nog één mogelijke 'bondgenoot'. Het bedrijf heeft uiteraard diverse OR'en en een Centrale OR. De agenda's en verslagen van hun vergaderingen worden altijd via de interne e-mail verspreid. Vergaderstukken kun je opvragen. Waarschijnlijk ben ik een van de weinigen die van die mogelijkheid gebruik maakt en die alle verslagen leest, die een redelijk goed inzicht geven van wat er besproken wordt en wie daar het woord voeren. Eén lid, ik noem hem hier Hans, van 'mijn' OR springt er duidelijk uit qua kritische opstelling. Je zou kunnen zeggen dat hij af en toe wat 'arbeideristisch' overkomt. Ik heb hem wel eens in het voorbijgaan gecomplimenteerd met zijn manier van werken. Na nog wat aarzelingen besloot ik hem te bellen. Hij moest even nadenken om te weten wie ik ook al weer was, maar het kwartje viel. Ik zei dat ik iets had waarmee hij mogelijk iets kon doen in de OR, maar dat liever niet over de telefoon of binnen het bedrijf wilde vertellen. Voelde hij voor een pilsje ergens in de stad, dus niet in een van de kroegen in de buurt die regelmatig door groepjes collega's bezocht worden? Hij was vlug van begrip: "Gaat het om iets dat vertrouwelijk is?" Ik zei dat ik het voorshands wel zo zou willen houden. We spraken af voor de eerstkomende zondag om vijf uur.