maandag 9 augustus 2010

Chain of command

Bij het pilsje na mijn fietstocht van gisteren checkte ik mijn e-mail. Er was weer een mailtje van Anneke.

AJ,

Vervelen hoef ik me inderdaad niet, maar ik heb ook nog een privéleven zoals je weet. En in dat laatste gebeurt de laatste maanden buitengewoon weinig (alhoewel dat een bewuste keuze is, maar daar weet je alles van).

Dus kom maar op met wat je weet. Je kent me een beetje en weet dat ik een hekel heb aan de inhalige mentaliteit van mijn 'vrienden' in het bovenkader. Ik werk graag mee om de hoogmoedigen ten val te brengen.

Maar heb je gedurende je fietstochtje nog nagedacht of het je allemaal waard is? Ik bedoel: er bestaat een kans dat je een enorme beerput opentrekt en dat zal je niet in dank worden afgenomen.

Laat het me weten als je verder wilt gaan. Ik ken wel wat ingangen in het betreffende bedrijf. We hebben het daar nooit over gehad, maar ik heb tijdens mijn studie een tijd parttime voor de concurrent gewerkt. It's a small world.

XA.


Anneke geeft precies aan waarover ik tijdens het fietsen heb nagedacht: is het me allemaal iets waard? Het antwoord op die vraag heeft zij daarvoor al gegeven, namelijk "dat ik (ook) een hekel heb aan de inhalige mentaliteit van mijn 'vrienden' in het bovenkader." 'Hekel' is in dit verband een understatement. Ze hebben al een riant salaris. Krijgen daar bovenop vaak nog een niet minder riante bonus. Maar dat is nog niet genoeg, dus er wordt nog wat bij gefraudeerd. Wat dat hele netwerk samen illegaal bij elkaar sprokkelt is peanuts vergeleken bij de totale omzet. Er is niemand die er iets van merkt in zijn portemonnee of op zijn bankrekening. Als ik erin zou slagen de beerput open te krijgen, zal er dus ook niemand op vooruitgaan. Maar ik mag toch wel hopen dat er enkele mensen zijn die het op prijs stellen dat deze kwalijke types aan de schandpaal genageld worden?

Intussen zit ik over het hier en nu te schrijven, maar ik moet toch eerst vertellen wat er voorheen gebeurd is, nadat ik de identiteit van een van die netwerkers had weten te achterhalen. Ik heb nog geen idee wanneer en met wie het allemaal begonnen is. Ik weet wel dat al vrij vroeg in het begin van 2009, als gevolg van de economische crisis, besloten werd dat de bonussen  voor de topjongens wat aan banden gelegd werden. Ik ken dat financiële wereldje niet zo goed, maar het kwam er geloof op neer dat de bonussen niet meer cash maar in aandelen of opties of zoiets zouden worden uitgekeerd. Ja, dan moet je de aanschaf van een optrekje in een resort op de Malediven toch nog even uitstellen. Dan ga je gewoon nog een keer een paar weken naar een villa op Mauritius. Kost je een kleine 7000 euro per week, maar daar is wel personeel bij inbegrepen. Ik denk dat de nouveaus riches van tegenwoordig zo'n beetje in die termen denken.

Laat ik ook maar vertellen dat ik niet bij een organisatie, maar een bedrijf werk. Omdat het bedrijf niet uniek in zijn soort is kan ik zonder de aandacht op mezelf te vestigen er ook wel bij vertellen dat het bedrijf zich onder andere bezighoudt met verzekeringen op diverse terreinen. Het is dus eigenlijk niet één bedrijf, maar een conglomeraat van verschillende bedrijven, vandaar die verschillende locaties.

Ik had één naam met een gezicht en een functie. Nu moest ik gaan uitzoeken aan wie hij rapporteerde en aan wie die weer rapporteerde. Ik wilde, kortom, de 'chain of command' vastleggen. Maar naast die verticale verbindingen waren de horizontale verbindingen minstens zo belangrijk, misschien wel belangrijker.