AJ ontmoet BB

Vanmiddag kwam ik niet om vier uur het café in. Ik zat er al even na drieën. BB was er nog niet. Ik zag tenminste nog niet het afgesproken signaal. Ik had geen idee hoe lang ik er zou zitten, dus ik begon heel rustig met een tomatensap. Dit is zo'n café waar ze er ook nog zout, Tabasco en Worcestersauce bij geven, zoals het hoort. Dat zie je niet veel meer. Ik zat op een plek aan de bar waar ik een goed overzicht had over het grootste deel van het café zonder dat ik al te opvallend om me heen hoefde te kijken. Het was behoorlijk druk. Om kwart voor vier vond ik dat ik wel aan de pils mocht beginnen. Ik wil ook eerlijk toegeven dat ik best een tikkeltje nerveus was. Ik had een goed zicht op de ingang en probeerde ieder alleen binnenkomende gast in te schatten: zou dat BB kunnen zijn?

Om tien over vier werd ik compleet verrast. Het leek me een goed moment om even naar het toilet te gaan, zodat ik niet al gauw het gesprek hoefde te onderbreken. Toen ik terug kwam keek ik op de rug van iemand die de Financial Times zat te lezen. Die valt door zijn roze kleur overal op. Het was het signaal. Maar ik zag niet alleen een rug. Ik zag lang bruin haar tot over de schouders en onder de stoel zag ik tamelijk hoge hakken. Op weg naar mijn plek aan de bar keek met een schuin oog even opzij. Zo!

Achteraf gezien was die Financial Times toch niet zo'n goed idee, want daar zat BB nu achter verborgen. Het enige wat ik redelijk goed kon zien waren haar benen. Het was bepaald niet onplezierig daar naar te kijken terwijl ik nadacht. Het zal wel seksistisch zijn, maar ik had er geen moment aan gedacht dat BB wel eens een vrouw zou kunnen zijn. Na een minuut of vijf liet ze de krant zakken om een slok van haar witte wijn te nemen. Ze kwam me niet bekend voor en als ik zeg dat ze er vertrouwenwekkend uitzag, zeg ik maar heel weinig. Dit is niet bepaald de plek om haar uitgebreid te beschrijven. Laat me maar zeggen dat ze een volledige beschrijving meer dan waard was.

Ik besloot in het diepe te springen. Mijn volgende stap had ik thuis al bedacht. Ik pakte mijn halfvolle bierglas op en liep naar haar toe. "Hallo BB", riep ik vrolijk, "ik zie je nu pas. Zit je hier allang?" Ze moet ook goed nagedacht hebben. Ze stond op. "Arend-Jan! Wat leuk!" Ik kreeg drie zoenen. "Da's al weer een tijdje geleden", zei ze toen we weer zaten. "Hoe gaat het tegenwoordig met je? Zijn de problemen op het werk een beetje opgelost?"
"Ja hoor. Ze kwamen erachter dat ik een heel enkele keer ook wel eens verstandig idee heb. Ze hebben het overgenomen en geïmplementeerd, om het maar eens modern te zeggen, en het werkt. Ik heb intussen gezien dat het wat beter werkt als ik mijn ideeën op een - wat zal ik zeggen: vriendelijker? - manier breng. Op naar het volgende probleem dus. En hoe gaat met jou?"
"Prima, mag ik wel zeggen. Ik heb mijn flat weer helemaal voor mezelf sinds je weet wel vertrokken is."
"Dat klinkt niet alsof je dat een ramp vindt."
"Meer een opluchting. En mijn werk bevalt me nog steeds uitstekend. Ik zie ook wel eens iets wat beter of anders zou kunnen, maar ik ga er niet direct achter aan, zoals jij, zolang het geen negatieve invloed op mijn dagelijkse werk heeft. Misschien zou ik dat toch eens moeten doen."
Ik ging aan de bar nog een bier en een wijn halen. Ik ben een redelijke goed verstaander. Ze wilde wel doorgaan. Ik ook. Ik kon er niet absoluut zeker van zijn dat ze niet bij 'de verkeerde kant' hoorde, maar het ergste wat me kon overkomen was dat ik voor het front van de troep voor een belachelijke fantast zou worden uitgemaakt.

We praatten nog een tijdje door over koetjes en kalfjes, als goede bekenden die elkaar een tijdje niet gezien hebben. Nog twee glazen verder vroeg ik of ze zin had ergens wat te gaan eten. Dat had ze: "Wat dacht je van ... ? Kunnen we op ons gemakje heen wandelen." Ik was intussen wel zo ver, dat ik zonder enige zakelijke reden of wat voor reden dan ook, overal heen wilde wandelen waar zij naar toe ging. Zij was zelf reden genoeg. (Privé ben ik net zo kritisch als op mijn werk en dat leidt niet tot langdurende contacten.)

Tijdens de wandeling vertelde BB dat ze B regelmatig zag en hem ook wel eens sprak. Ze werken op dezelfde verdieping. "Hij heeft me zelfs wel eens uitgenodigd voor een borreltje en een hapje."
"Ik dacht dat hij getrouwd was."
"Dat schijnt voor hem geen probleem te zijn. Hij is zeer charmant, of weet goed te doen alsof, maar geen type dat mij ligt. Net iets té charmant. Ik let altijd op de ogen. Als ze mij niet zien, maar vooral zichzelf, zoeken ze het verder maar uit."

Het blijkt hier nergens, maar ik heb even een pauze ingelast. Ik realiseerde me ineens dat BB natuurlijk vanavond of morgen, in ieder geval binnenkort, dit blog weer leest. Dan leest ze ook wat ik hierboven schreef over mijn reactie op haar persoonlijk. Ik had dat kunnen deleten, maar heb dat overduidelijk niet gedaan. Misschien moet ik ook eens leren wat openhartiger te zijn als ik wat positiefs te melden heb. Het lijkt me goed 'de zaak' maar even te laten rusten en bij een drankje nog wat meer over mezelf na te denken. Morgen is er weer een dag.