woensdag 11 augustus 2010

Intern contact

Hans had al een half glas achter de kiezen toen ik hem 's zondags ontmoette. Hij had een tafeltje in een hoek uitgekozen, zodat er zo weinig mogelijk mensen in onze directe omgeving zaten. We praatten eerst wat over het bedrijf in zijn algemeenheid en over zijn werk in de OR. "Ik zal echt niet beweren", zei hij, "dat de directie er voortdurend opuit is ons een poot uit te draaien. Maar ze leggen natuurlijk wel de nadruk op de sterke punten van hun beleid. Ik moet steeds weer opnieuw uitleggen dat ik niet in de OR zit om alleen maar te zieken. Ik heb een baan naar mijn zin, ga met plezier naar mijn werk en dat wil ik graag, ook voor collega's, zo houden. Als ik vind dat plannen van de directie dat onnodig in gevaar brengen, dan zeg ik dat. Vaak heb ik ook nog wel een alternatief bij de hand. Daarvoor ben ik ingehuurd."
"Daar moet aardig wat tijd in gaan zitten", zei ik.
"Reken maar. Heel wat meer uren dan die waarvoor ik vrijgesteld ben. De meeste van mijn mede-OR-leden besteden bij lange na zelfs die uren er niet aan, want hun werk gaat voor. Ik ben maar opgehouden met zeggen dat het lid van de OR zijn ook werk is. En nu heb jij weer een een rotklus voor me?"

Hans liet me zonder enige onderbreking mijn relaas geven.
"Heftig!" was zijn eerste reactie. "Ik zie je probleem. Je hebt geen schijn van bewijs. En hoe komen we eraan?"
"We?" vroeg ik.
"Je wilde toch wel iets meer dan alleen je ei kwijt? Ik kan me ook niet voorstellen dat je een deel van de zondag besteedt aan het vertellen van een geheel verzonnen verhaal aan een relatief onbekende collega. Het mag ongeloofbaar klinken, maar ik ga lang genoeg mee om niet zo gauw meer ergens versteld van te staan. En als er werkelijk sprake is van een misstand, breng ik die graag boven tafel."

Natuurlijk was ik blij dat hij om te beginnen mijn verhaal geloofde. Dat zei ik hem ook. Bovendien was ik blij dat ik er niet meer in mijn zielige uppie voor stond. We kwamen ook tot de conclusie dat we geen van beiden als financieel expert beschouwd konden worden. Door zijn werk in de OR heeft hij wel meer inzicht in de manier waarop het totale bedrijf is gestructureerd.

We bleven eten in hetzelfde cafĂ©, zodat we nog wat door konden praten over allerlei mogelijkheden en onmogelijkheden. De laatste overheersten. We spraken af dat we allebei zouden bekijken welke contacten die twee mannen binnen het totale bedrijf zouden kunnen hebben. We zouden voorlopig alleen nog vanaf onze privĂ©adressen (telefoon en internet) contact met elkaar houden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten